تامین بازار و فروش محصولات؛ مطالبه اصلی متقاضیان مشاغل خانگی جنوب کرمان

یکی از مشکلاتی که چرخ حرکت توسعه مشاغل خانگی جنوب کرمان را لنگ کرده و سبب توسعه نیافتگی آن می شود، نبود بازاری برای عرضه و فروش محصولات تولیدکنندگان است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ راه آرمان از رودبارجنوب، امروزه، داشتن شغل نه تنها برای جوانان و مردها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است بلکه بانوان به عنوان بخش مهمی از جامعه و خانواده در تلاش برای داشتن شغلی مناسب با درآمد خوب هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

عده‌ای از بانوان که برحسب علاقه یا ناچاری تن به کار خارج از منزل می‌دهند و شرایط سخت آن را می‌پذیرند اما بانوانی هستند که در خانه ماندن و کسب و کار خانگی داشتن را ترجیح می‌دهند تا هم تعادلی بین مسئولیت خانوادگی و اشتغالشان ایجاد شود و هم به نوعی توانایی خود را در جامعه به مرحله ظهور برسانند چراکه این امر خود راهکاری اساسی برای ایجاد اشتغال و درآمدزایی برای خانواده‌ها و در سطح وسیع‌تر برای جامعه است.    شهرستان رودبارجنوب دارای ظرفیت‌های بسزا در موضوع مشاغل خانگی است به خصوص مشاغل روستایی اما جایگاه خوبی را در اقتصاد روستاها نتوانسته برای خود دست و پا کند و آن طور که دولتی‌ها برای توسعه آن برنامه ریزی کرده‌اند گسترش نیافته چرا که همچنان موانع متعددی بر سر راه این مشاغل وجود دارد.   یکی از مهمترین موانع پیش‌روی مشاغل خانگی نداشتن بازار فروش تولیدات و خدمات است ما در روستاهای شهرستان رودبارجنوب به واسطه ظرفیت‌های متعدد کشاورزی و صنایع دستی مشکل خاصی در زمینه تولید کالا و خدمات نداریم اما مشکل اینجا است که مجالی برای عرضه این خدمات و تولیدات وجود ندارد.   فقدان بازارچه برای عرضه محصولات یک تولیدکننده محصولات روستایی در گفتگو با خبرنگار راه آرمان در رودبارجنوب بیان کرد: در تمام شهرستان حتی یک بازارچه دائمی صنایع دستی و تولیدات روستایی وجود ندارد از طرف دیگر بیشترین تولیدات روستایی در استان را دارند،اما در این منطقه یک بازار فروش برای محصولات تولیدی تعریف نشده است.   بامری بیان کرد: مشاغل خانگی و روستایی به درستی نمی توانند تولیدات خودشان را عرضه کنند و در نتیجه چرخه اقتصادی و مناسبی برای تداوم کار ندارند این موضوع باعث شده تا مشکلات عدیده‌ای برای مشاغل خانگی پدید بیاید.    مهمترین مانع پیش روی مشاغل خانگی نداشتن بازار فروش تولیدات و خدمات است   وی افزود: بسیاری از زنان رودبارجنوب امروز در عرصه مشاغل خانگی و فرآوری محصولات کشاورزی مانند طبخ انواع نان تولید مربا و حتی صنایع دستی در سطح کشور نمونه و یگانه هستند اما محصولاتشان در داخل استان کرمان هم به فروش نمی رسد.   وضعیت نابسامان تولید صنایع دستی و محصولات روستایی یک کارشناس اقتصادی نیز با اشاره به وضعیت نابسامان تولیدات خانگی و روستایی رودبارجنوب بیان کرد: به نوعی ما موفق به برندسازی و بازاریابی برای تولیدات خانگی شهرستان رودبارجنوب نشده ایم تا جایی که مردم در درون استان کرمان هم از ظرفیت ها آگاه نیستند.   وی با اشاره به اینکه توسعه بازار مشاغل خانگی و روستایی در شهرستان رودبارجنوب و استان های دیگر می تواند یکی از مهمترین پایگاه های ایجاد اشتغال در رودبارجنوب را تقویت کند، ابراز کرد: از جمله مشکلات ما در مشاغل خانگی موضوع برندسازی است.   وی افزود: امروز لبنیات تولیدی و گیاهان دارویی در رودبارجنوب با بهترین قیمت ها در یزد به فروش می رسد اما این کار غالباً توسط دلالان و واسطه‌ها صورت گرفته و سود چندانی به عشایر منطقه نمی رسد.    سالاری افزود: این موضوع سبب شده تا بازارفروش محصولات در این شهرستان وجود نداشته باشد یا به عبارت دیگر تعریف نشده باشد بسیاری از تولیدکنندگان روستایی و عشایری رودبارجنوب محصولات خود را به صورت ارائه به مغازه ها و یا دلالان دوره گرد به فروش می رساند در حالی که نمی تواند بازار مستمر خوبی باشد.   وی با بیان اینکه تولیدات خانگی و روستایی اگر قرار باشد استمرار پیدا کند نیازمند یک بازار کاملاً مناسب دارد که بتواند به تولید کننده منفعت برساند و گرنه روستاهای ما خالی از سکنه و نیروی مولد کار خواهد شد، بیان کرد: باید بدانیم که تعطیلی هر شغل خانگی و روستایی نه‌تنها به بیکاران شهرستان افزوده می کند بلکه به جمعیت مهاجر از روستاها نیز می افزاید و این خود در شهرها هم مشکلات عدیده‌ای ایجاد خواهد کرد.    

انتهای پیام/

منبع: دانا

کلیدواژه: شهرستان رودبارجنوب خانگی و روستایی مشاغل خانگی صنایع دستی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۹۱۲۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۶ روش برای مردمی‌سازی تولید

به گزارش قدس آنلاین، رهبر معظم انقلاب بارها ایجاد تعاونی‌ها و کمک به کارهای خانگی را به مسئولان توصیه و آن را به عنوان یکی از راه‌های مشارکت مردم در تولید معرفی کردند.

آن‌طور که کارشناسان اقتصادی نیز تأکید می‌کنند تعاونی‌های پشتیبان مشاغل خانگی می‌توانند حلقه واسط میان صاحبان مشاغل خانگی و بازار هدف باشند و ضمن افزایش سهم ۱۵درصدی این مشاغل از اقتصاد کشور، مشکلات آن‌ها ازجمله بازاریابی و بازار فروش را نیز برطرف کنند.

اما چطور می‌شود مشاغل خانگی را تحت لوای خانه‌های کار و ذیل تعاونی‌ها ساماندهی کرد؟ 

مسلم خانی، کارشناس و مشاور حوزه کارآفرینی و مدیرکل پیشین تحقیقات، آموزش و ترویج وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی  در گفت‌وگو با قدس به این پرسش پاسخ داد.

تولید ۳۵درصد محصولات چینی در خانه‌های کار
این کارشناس کارآفرینی با بیان اینکه یکی از معروف‌ترین کشورهایی که در مدیریت کسب‌وکارهای خرد و خانگی خوب عمل کرده، کشور چین است، می‌گوید: روشی که در این کشور اجرا شده، روش ایجاد شرکت‌های مادر تخصصی یا مؤسسه‌های پشتیبان مشاغل خرد و خانگی است. این مدل موجب شده نزدیک به ۳۲ تا ۳۵درصد محصولاتی که اکنون در بازارهای ایران و در برخی بازارهای هدف چین وجود دارد محصولاتی باشد که در درون خانه‌های کار تولید شده است.

خانی می‌افزاید: شرکت‌های مادر تخصصی یا مؤسسه‌های پشتیبان مشاغل خرد و خانگی چند وظیفه اصلی دارند؛ وظیفه اولشان شناسایی شاغلان خانگی است. دوم، آموزش و توانمندسازی آن‌هاست. سوم، ساماندهی آن‌ها در قالب گروه‌هایی که براساس توانمندی‌هایشان در ذیل شرکت‌های تعاونی مدیریت می‌شوند و وظیفه چهارم این شرکت‌ها بازاریابی و فروش محصولات و سفارش کار دادن به تعاونی‌های زیرمجموعه است.

وی تأکید می‌کند: الگویی که در کشور چین اجرا شده الگوی تقسیم کار بوده و قابل تکرار برای ایران است. به این مفهوم که مثلاً در ذیل یک تعاونی مادر تخصصی  گروه‌های مختلفی قرار می‌گیرند که در حوزه طراحی محصولات سرگرم‌کننده برای کودکان و نوجوانان فعالیت می‌کنند. یک گروه از این صاحبان مشاغل خرد و خانگی در موضوع بازاریابی و شناخت استعدادهای کشورهای مقصد مطالعه می‌کنند که مثلاً چه سرگرمی‌هایی در کشور عربستان مناسب است و چه نوع سرگرمی برای کشورهای عضو اتحادیه اروپا قابل توجه است. یک گروه روی طراحی این سرگرمی‌ها و  گروه دیگر در قسمت تولید، بسته‌بندی، بازاریابی، فروش و... کار می‌کنند. این تقسیم کار صورت گرفته موجب می‌شود کارها تخصصی شود. 

۶ روش قابل اجرای تعاونی‌های خانگی در ایران
خانی خاطرنشان می‌کند: برای اینکه در کشور سهم کسب‌وکارهای خرد و خانگی افزایش پیدا کند، می‌توانیم روش اجراشده در دنیا را پیاده‌سازی کنیم. روش نخست، ایجاد «شرکت‌های مادر تخصصی مشاغل خرد و خانگی» است مثلاً یک شرکت که در حوزه ترجمه کار می‌کند می‌تواند ابتدا با شناسایی دانش‌آموختگان، بعد آموزش و سپس ساماندهی

بر اساس تعاونی، کار را شروع کند. این افراد می‌توانند یک کتاب ۵هزار صفحه‌ای را در ۱۰ روز ترجمه کنند، در حالی که یک گروه مترجم، یک گروه ویرایش و یک گروه ویراستاری در خانه‌هایشان به شکل جداگانه این کار را پیش می‌برند.

این استاد دانشگاه می‌افزاید: روش دوم  که خیلی خوب پاسخ می‌دهد «تعاونی‌های مشاغل خانگی موضوعی و منفرد» است مثلاً در یک محله از مشهد منطقه‌ای وجود دارد که ۵۰ نفر در خانواده همه در حوزه برنامه‌نویسی تخصص دارند می‌توان این‌ها را در قالب تعاونی در حوزه فناوری اطلاعات قرار داد. در این تعاونی که ۵۰ نفر عضو دارد، تقسیم کار اتفاق می‌افتد و خدمات با مطلوبیت به بازار ارائه می‌شود.

وی ادامه می‌دهد: سومین مدل «کسب وکارهای خانگی تحت برند» است. در این مدل کسب‌وکارهایی که اکنون به عنوان برندهای شناخته‌شده در ایران هستند بخشی از فعالیت‌های خودشان را به جای شعبه و نمایندگی به خانه‌های کار واگذار می‌کنند و خانه‌های کار مطابق استانداردهای کسب‌وکار بالادستی به تولید می‌پردازند و با نام آن برند به بازار عرضه می‌شود. این شیوه یک بازی برد-برد برای صاحبان مشاغل خانگی و کسب‌وکارهای بالادستی محسوب می‌شود.

وی می‌افزاید: روش چهارم که در ایران تجربه شده و می‌تواند موفق باشد روش «پشتیبان‌های مشاغل خانگی» است. به این مفهوم که اگر تعدادی از شاغلان خانگی در یک محله و یک شهر و روستا در حال فعالیت هستند یک پشتیبان می‌آید و اقدام‌های مربوط به تأمین مواداولیه، آموزش و توانمندی‌سازی، مباحث تبلیغات، بازاریابی و فروش و مباحث حقوقی و قضایی آن‌ها را عهده‌دار می‌شود و مشاغل خانگی فقط به تولید کالا و خدمت می‌پردازند و مسائل مربوط به بازار را به آن پشتیبان می‌سپارند. ممکن است این پشتیبان مشاغل خانگی یک شخصیت حقیقی یا حقوقی یا شرکت تعاونی باشد و این در حالت‌های گوناگون قابل تعریف است.

تجمیع کسب‌وکارهای مشابه و مکمل در خوشه‌های کار
وی تأکید می‌کند: روش پنجم که خیلی می‌شود روی آن تأکید داشت؛ موضوع «ایجاد زنجیره‌های ارزش و تأمین» است که مشاغل خانگی از حالت انفرادی و مستقل بودن و جزیره‌ای خارج شوند و به عنوان عضوی از یک زنجیره ارزش یا تأمین فعالیت کنند. در این شیوه با تخصصی شدن فعالیت درنهایت تولید کالا و خدمت با بهره‌وری  بالاتری اتفاق می‌افتد.

خانی می‌افزاید: روش ششم که در ایران قابل توصیه است روش ایجاد خوشه‌ها یا شبکه‌های کسب‌وکار خانگی است که این خوشه‌ها به نوعی نقش ایجاد پیوند میان مشاغل خانگی را دارند. وقتی از خوشه صحبت می‌کنیم کسب‌و کار مشابه و مکمل ذیل یک خوشه قرار می‌گیرند و می‌توانند فعالیت بهره‌ورانه‌تری داشته باشند. اکنون با گسترش فناوری‌های ارتباطی، ایجاد خوشه‌ها و زنجیره‌های ارزش و تولید یا ایجاد شرکت‌های تعاونی مادرتخصصی و پشتیبان و سایر موارد بالا آسان‌تر است و خیلی هم لازم نیست شاغلان حتی در یک منطقه در کنار هم باشند، بلکه ممکن است شما یک شرکت پشتیبان مشاغل خانگی در حوزه تولید محتوای علمی باشید که شاغلان آن دانش‌آموختگان دانشگاهی در سراسر کشور باشند و از طریق اینترنت و سایر ابزارها کار مورد نظر را تولید و به مشتریان ارائه کنید.

وقتی طرف عرضه و تقاضا هر دو راضی هستند 
این کارشناس کارآفرینی می‌افزاید: با شیوه‌هایی که گفته شد در مجموع سهم مشاغل خرد و خانگی از مجموعه اشتغال کشور قابل افزایش است و ضمن اینکه امکان رقابت میان کسب‌وکارهای خرد و خانگی را با مشاغل متوسط و بزرگ‌تر فراهم می‌کند، تولید باکیفیت‌تر، با قیمت مناسب‌تر و با بهره‌وری بالاتری در خانه‌ها اتفاق می‌افتد که مصرف‌کننده هم از آن منتفع می‌شود.

خانی تأکید می‌کند: در حال حاضر روش پشتیبان مشاغل خانگی در کشور در حال اجراست و تجربه‌های موفقی نیز بدست آمده ولی به نظر می‌رسد ضمن اینکه باید حمایت بیشتری از سوی دولت اتفاق بیفتد، خود شاغلان خانگی نیز از کسب‌وکار انفرادی به سمت کار گروهی حرکت کنند. به نظر می‌رسد میل به اشتغال به صورت انفرادی در جامعه ایرانی بالاست در صورتی که به دلایل مختلف کسب‌وکارهای خانگی هزینه تولیدشان افزایش پیدا می‌کند. بازاریابی و فروششان سخت می‌شود و حتی به دلیل اینکه نتوانستند استانداردهای لازم را بدست بیاورند ممکن است نتوانند در رقابت با محصولات مشابه، بازاری را از آن خود کنند.

وی تأکید می‌کند:  این مسئله یک بحث فرهنگی است که باید روی آن کار شود. ما همچنین به یک نهاد تسهیلگر نیاز داریم که این پیوند را میان شاغلان خانگی ایجاد کند. اداره‌های کار یا سایر نهادهای خدمات‌رسان در دولت، جهاد دانشگاهی یا استارت‌آپ‌های کسب‌وکار می‌توانند ایجاد پیوند میان مشاغل خانگی را در کشور عهده‌دار شوند. اگر این کار درست انجام شود و اعضا به تناسب کار و تخصص‌هایشان همگن باشند و یک خوشه را تشکیل دهند، بی‌شک این کار گروهی به نتیجه می‌رسد و همه مردم کشور به تناسب از آن منتفع می‌شوند. 

زهرا طوسی